Finale dagen in Zweden :(

Hej beste blogvolgers !

Na een maandje terug thuis, heb ik eindelijk even de tijd gevonden om over onze laatste dagen in Zweden te berichten. Hopelijk laat mijn geheugen mij niet in de steek en kan ik onze laatste avonturen nog in voldoende detail vertellen...

Het verhaal begint woensdag na ons laatste Zweedse examen (Quality & Product Safety, inget problem för oss), toen mijn mama ons kwam halen vanuit België met de auto. Ze stond praktisch aan de uitgang van het examencentrum te wachten, een heel leuke verrassing! Ik had in de namiddag nog afgesproken met Dörte om nog een laatste keer te gaan fika'en. Zo hebben mijn mama en Dörte elkaar ook eens ontmoet en kon mama  proeven van een heerlijke Zweedse bulle. Het viel blijkbaar in de smaak.
Het deed wel wat raar, Dörte de laatste keer zien. Maar, we hebben afgesproken dat we elkaar zeker nog zouden bezoeken. Begin maart komt Dörte al naar Gent en ik ga zeker ook nog eens naar Berlijn. Hopelijk kunnen we onze vriendschap wat onderhouden, maar echt gemakkelijk zal dat wel niet zijn, jammer genoeg.

Die avond hebben we het voor de rest rustig gehouden, Robin en ik waren wat moe van de examens, mama van de lange autorit. Mama heeft gekookt voor Robin en mij, wel eens leuk na zo 5 maand zelf te koken.

Donderdag hebben we een autotrip gedaan via Ystad, Ales Stenar tot Stenshuvud Nationalpark (zie kaartje)

Een bevroren meertje tussen Sjöbo en Ystad

(waar aan de oever dierensporen te zien waren volgens Robin...)

Opgepast voor de everzwijnen ;)



 De kust ten oosten van Ystad, in de zomer een vakantiebestemming voor de Zweden

Rond de middag kwamen we aan bij Ales Stenar, een overblijfsel uit de vikingtijd. Jammer genoeg waren we een dagje te vroeg om de winterwende mee te maken. We maakten een klein wandelingetje en bij het terugkeren naar de auto, ontdekten we een vissershaventje met rokerij annex winkeltje. We deden ons uitgebreid te goed aan de Jullmust (niet-alcoholische glühwein) met peperkakor en alle proevertjes. Uit schuldgevoel kochten we dan ook maar een makreel.

In de namiddag bezochtten we Stenshuvud Nationalpark, waar op de top de ruïnes van een 5e eeuws fort zichtbaar waren. Bovenop de 4 "hoofden" (oost, west, noord, zuid) was er een prachtig uitzicht over de kust. Jammer genoeg werd het reeds om 15u30 donker dus moesten we ons reppen om voor het donker bij de auto te zijn. 

Redelijk laat waren we terug in Lund, waar mijn mama, met hulp van Robin, weer een heerlijk maal op tafel toverde. Moe maar tevreden kropen we in ons bedje.

Vrijdag stond een dagje Kopenhagen op het programma. We hebben een grote stadswandeling gemaakt onder deskundige leiding van mijzelve, erkende reisduif, en alle belangrijkste bezienswaardigheden gespot: Ronde Toren, de zeermeermin en het mooie park met vele mooie vogels, Amalienborg, Christana, Tivoli, ...

Robin bij Niels Bohr, zijn grote voorbeeld

De Ronde Toren

Uitzicht over de stad met zicht op de Öresundbrug

Bloemenstandje in de stad.

Middagmaal vinden was geen sinecure: te duur, te vol, te goedkoop, enzovoort. Uiteindelijk belandden we, compleet uitgehongerd, in een koffiebar waar we quiche bestelden. Robin kwam de drie quiches brengen, en nieuwsgierig als ik ben, proefde ik eens van Robin's quiche. Plots kwam Robin in paniek aangelopen met de melding dat hij de verkeerde quiche had meegenomen. De reeds met mijn microbiële mondflora bezoedelde quiche werd vervolgens gewoon aan de rechtmatige klant teruggegeven. Over hygiëne kunnen die Denen nog iets leren.

De kleine zeemeermin, zonder Japanners (toch nog iets goed aan het ijskoude weer)

Amalienborg, waar we in de voetstappen traden van Birgitte Nyborg

We eindigden de dag met een bezoek aan Tivoli, net zoals vele Deense families met kindjes

's Avonds, na opnieuw een heerlijk maal, keken we naar de film Smultronstället, een zwartwit film van Ingmar Bergman uit de jaren '50 die zich gedeeltelijk in Lund afspeelt. Mama viel na een halfuur echter in slaap. We zijn dan ook maar in ons bed gekropen...

Zaterdag maakten we een sneeuwwandeling in Fulltofta naturreservat en dat deed deugd. Enkele sfeerbeelden:

Robin maakte de pincnicplaats sneeuw-en ijsvrij

Een natuurlijke frigo voor onze picnic

Bosjökloster uit de 11de eeuw met uitzicht over Ringsjö, een bevroren meer

Ringsjö

's Avonds keken we de ietwat rare Zweedse film uit (mama was tegen het einde weer in slaap gevallen...)

Zondag was onze laatste dag in Lund aangebroken. Met pijn in het hart haalden we ons appartementje leeg en hielden we grote kuis. Rond de middag laadden we de auto in (die ondertussen al beboet was, tot grote ergernis van mama). Om ons voor te bereiden op de lange rit, gingen we brunchen, een typisch Zweedse gewoonte op zondag die wel kan doorgaan tot 15u. Toen we uit het brunchetablissement kwamen, begon het te sneeuwen en het heeft die dag niet meer gestopt.

In een continue sneeuwstorm reden we over de Öresundbrug en doorkuisten we Denemarken. Her en der stonden geslipte auto's. De dikte van de sneeuwlaag drong pas tot ons door toen we stopten voor een dringende plas. Op sommige plaatsen wel zeker een halve meter sneeuw...

Drie uur laten dan voorzien kwamen we aan in de spotgoedkope, door Robin uitgezochte hostel in Lübeck. De volgende dag kwamen we aan in België en ons erasmusavontuur was gedaan. 's Avonds konden we het verdriet gelukkig verlichten met een heerlijk, door mijn oma en opa bereid kerstmaal.

Lieve schat, bedankt voor de zalige 5 maanden. Degenen die beweerden dat "onze erasmus niet interessant of leuk zou zijn met uw lief erbij" hebben ongelijk gekregen. We hadden een prachtige tijd samen, leerden veel andere mensen uit Europa en daarbuiten kennen, hebben veel avonturen beleefd en kregen de kans om samen Zweden te ontdekken en aan de de universiteit van Lund te studeren. Ik zal mij deze periode altijd herinneren als een zeer gelukkige.

Mama en papa, bedankt om mijn verblijf in Zweden mogelijk te maken. Mama, bedankt om ons te komen halen in Zweden en terug te brengen naar België, over gladde wegen en door sneeuwstormen. We hebben nog 4 prachtige dagen samen gehad in Zweden. Bedankt ook om zo goed voor mijn dierbare plantjes te zorgen.

Oma en opa, bedankt om ons naar Zweden te brengen en voor het beschikbaar stellen van de auto(gelukkig met winterbanden) die ons ook terug bracht naar België. In augustus hebben Robin en ik ook genoten van die enkele dagen in het huisje in Denemarken.

En ook bedankt aan alle leuke mensen die we leerden kennen: Dörte, Chris, Justine, Gayané, Lisa, Pia, Johannes, Steffen en nog veel te veel mensen om op te noemen. Jullie zorgden ervoor dat ons Erasmus avontuur geslaagd was.

Ziezo, dit is dan de laatste blog. Snif.



Superlange update....Deel 3!

Hej Hej!

Nog maar net deel 2 erop gezet en we beginnen direct aan deel 3! Binnen luttele dagen ben ik hier weg en ik moet toch zien dat jullie allemaal up to date zijn voor ik jullie al mijn verhalen weer kom vertellen? We schrijven dinsdag 20 november. Na een vermoeiend weekend stockholm werden we geconfronteerd met de bittere realiteit: universiteit is ook werken. Een hand-in exercise van Colloid Chemistry die behoorlijk wat frustraties op wekte, de deadline van het report voor ons groepswerk die er aankwam, oefeningenlessen, meer theorie, workshops,... We waren blij toen het weekend er was, tijd voor feest!

Op het programma stond het raarste feest waar ik ooit al geweest ben. Een Zweedse vriendin van Doerte (een Duitse vriendin van Iris) is blijkbaar een echte dierenfreak. Daarom heeft ze ook een kat op haar appartement. Om die reden is haar terras met een net afgezet, zodat de kat niet kan ontsnappen. Op een dag is daar blijkbaar een pimpelmeesje (blåmes in 't zweeds) doorgesukkeld, en die was dus letterlijk een vogel voor de kat. De bewoonster heeft dan, als een echte dierenvriend, het lijkje bewaard in de diepvries om ze dan een echte begrafenis te kunnen geven. Enkele weken later, 24 november, de dag van het feestje, was het dan zover: het Begravningsfest was een feit!

Het arme schaap euhm vogel

En we merkten dat het een feest was ter ere van de arme mees toen we er aan kwamen: het hele huis was versierd met opgezette vogels, posters, een slideshow over pimpelmezen,... De snacks waren in de vorm van vogelbollen en er was zelfs een heuse quiz over mezen. Wat een bedoening.

Een van de gevederde vrienden van de bewoonster

Gelukkig waren we er niet alleen. Doerte was er ook, en later op de avond kwamen nog 2 Italiaanse jongens toe die ons hielpen weerstaan aan het Zweedse bastion dat er heerste (al het ander volk was namelijk Zweeds). Ze hadden tiramisu bij waar ik terstond een blikje bier voor aanbood, de band was meteen gesmeed! We vulden de avond met plezier maken en lachen (veel Italiaanse clichés werden bevestigd) en de tijd ging veel te snel voorbij!

Omstreeks 1 uur was het dan tijd voor het plechtige moment: de vogel ging ter aarde gaan. En de gekke bewoonster had effectief een heel ritueel uitgedacht, waarbij enkele vrijwilligers enkele tekstjes moesten zeggen voor de vogel, hun steun moesten betuigen,... Vreemd! Maar toch was het een welkome verademing van een drukke werkweek waarna we de zondag wat rustten en naarstig vochtten tegen deadlines.

De volgende week begon met een heerlijk lesje Colloidchemie om 08 uur 's morgens, waarmee de trend voor het begin van de week gezet was: werken. Desalniettemin overleefden we het en haalden alle deadlines en daar was weer die zalige vrijdag. In de namiddag was er een symposium over de oorsprong van het leven op onze faculteit, waar er onder andere over self-replicating RNA en de cradle of life werd gesproken, we voelden ons echte wetenschappers. Na een stukje worteltaart mee te graaien van op de bijhorende receptie moesten we ons naar huis haasten. We gaven die avond namelijk een feestje voor een paar van onze vrienden en moesten nog alles klaarmaken. Om 19u waren we net/net niet klaar en stonden de gasten voor de deur. Een avond vol vertier stond op het programma: veel en lekker eten (onder andere mijn befaamde zalm-spinazie lasagne), tof gezelschap (Chris uit Engeland, Doerte, Pia en Lisa uit Duitsland), muziek en een goeie locatie (onze casa in de Nordanväg) maakten dat de uren voorbij vlogen en de avond/nacht voorbij was voor ik het goed en wel door had.

De volgende dag had ik wat last van de vorige avond, maar Iris ging fris en gezwind op pad: ze ging naar een Swedish Baking Evening ter ere van de eerste advent (in de namiddag :p). Zelf was ik er niet bij maar ik heb gehoord dat het heel plezant was; hier zijn er wat foto's! Iris had de heerlijke resultaten bij: pepparkakor, karamelsnoepjes, lutsekatten, napoleonballen, kokosballetjes,...

Zelf gemaakte snoepjes

Meer koekjes!

Doerte-Iris-Judith

Chris en Iris noest aan het koekjes bakken.

En dan, de volgende dag:

SNEEEEEEEEEEEEEEUW!

Vinter har borjat i Lund was de boodschap en dus gingen we in de sneeuw spelen! 

Daarna begon er een nieuwe werkweek, 't was een van de laatste. Dinsdag haalden we de finale deadlines van onze twee projecten, waarvan we het eerste donderdag moesten verdedigen. Het halen van de deadlines moest gevierd worden: 's avonds was er een sinterklaasfeestje bij enkele Nederlandse meisjes. Daar bleken de tradities tussen Vlamingen en Nederlanders op dat gebied anders te liggen. Waar Sinterklaas bij ons meer iets voor de kinderen is, wordt het daar gevierd met cadeautjes voor iedereen, gedichtjes, surprises, spelletjes,... Een plezante ervaring!

Sinterklaasfeest

Donderdag was het dan tijd voor onze presentatie van Quality and Product Safety. We moesten als eersten, waardoor we er snel vanaf waren. Het nadeel hiervan was wel dat we ons erna nog 3,5 uur moesten bezig houden met naar andere presentaties te kijken. En dit was niet altijd even gemakkelijk: Aziatisch Engels is blijkbaar heel goed in migraineaanvallen uitlokken. Maar goed, de zware beproeving bracht toch vruchten op: we hadden 17,5/20 voor ons werk over suikerproductie! Tijd voor meer feest! Vrijdag werd er een feestje gegeven in de Greenhouse, wat menig bloglezer zich zal herinneren als een bron van Robinverdwalingen. Deze keer echter niet! Ik vond de weg zonder problemen en was klaar voor een stevig feestje! Iris had ondertussen afgesproken met een paar vriendinnen en amuseerde zich ook ten zeerste. Aangezien Greenhouse niet bij de deur was, was het natuurlijk heel aanlokkelijk om lang te blijven, wat ik ook deed. Er was een geïmproviseerde danszaal waar zowaar dubstep gedraaid werd (first time in Zweden!) en de muziek tot de vroege uurtjes bleef gaan. In de vroege ochtend was het dan tijd om naar huis te gaan en ook de terugrit lukte zonder problemen, ijs en sneeuw ten spijt.

De volgende week was de laatste week voor de examens: blokken dus! Maandag 10 december moesten we ook nog een presentatie geven voor Colloid and Surface Chemistry geven, die ook vlekkeloos verliep. We hadden 18 december examen colloidchemie en 19 december kwaliteitsbeheer, dus de voorbereiding moest goed zijn! Het belang van een goede pauze mag echter niet onderschat worden (de mensen die nu aan het blokken zijn zullen dat wel weten :p). Dertien december kwam deze pauze in de vorm van een Luciaconcert, wat een concert is ter ere van de heilige Lucia, een soort zingende maagd in een witte pyjama met kaarsen op haar hoofd. Speciale sfeer, mooi gezang, check ook het filmpje gemaakt door Iris (waarom ze halverwege de camera draait weet ik niet :p). Op veertien december hadden we de opportuniteit om een Nobelprijswinnaar aan het werk te zien! Dr. Kobilka van Stanford University, nobelprijswinnaar in de chemie 2012, kwam spreken over zijn onderzoek in één van de aula's van LTH. Blijkbaar organiseert de Lundse universiteit dit elk jaar, wat een chance hebben die Zweden toch! Jammer genoeg hadden we ons fototoestel vergeten... Een laatste pauzemoment bood zich aan in de vorm van een kerstmarktje in Hjärup waar ik, Iris en Tim (een Zweedse vriend) naar toe gingen. Zeer gezellige en diverse kraampjes, een groot verschil met de Belgische worst, drank en oliebollenkerstmarkten. Het was tevens de laatste keer dat ik Tim zou zien, dus bij terugkomst in Lund was het tijd voor het eerste van vele afscheidsrituelen. Misschien zien we hem ooit nog eens in België!

Zingende witte maagden op Sankta Lucia

En dan was het zo ver... Examens! Op het moment van schrijven zijn de eerste resultaten al bekend: ik heb 55/60 voor colloidchemie en Iris behaalde de hoogste score van de klas met 58/60! De punten voor quality and product safety worden pas in januari bekend gemaakt. De week vulde zich verder met heel veel 'laatstes': laatste keer de berg naar de unief op fietsen, laatste keer alle vrienden zien, laatste keer burger king (:p),... En toen was Iris haar mama daar, en begonnen we aan de allerlaatste dagen in Lund, waar Iris jullie nog iets over zal vertellen in het allerlaatste, concluderende deel van deze blog!

Laat mij u bij deze al bedanken voor al uw aandacht en geduld (ik weet dat ik soms traag was). Deze blog zal ons helpen onze prachtige Erasmuservaring te herinneren en te koesteren. Op deze manier waren jullie er allemaal deel van!

Ik zie jullie allemaal binnenkort!

Robin