Nog maar net deel 2 erop gezet en we beginnen direct aan deel 3! Binnen luttele dagen ben ik hier weg en ik moet toch zien dat jullie allemaal up to date zijn voor ik jullie al mijn verhalen weer kom vertellen? We schrijven dinsdag 20 november. Na een vermoeiend weekend stockholm werden we geconfronteerd met de bittere realiteit: universiteit is ook werken. Een hand-in exercise van Colloid Chemistry die behoorlijk wat frustraties op wekte, de deadline van het report voor ons groepswerk die er aankwam, oefeningenlessen, meer theorie, workshops,... We waren blij toen het weekend er was, tijd voor feest!
Op het programma stond het raarste feest waar ik ooit al geweest ben. Een Zweedse vriendin van Doerte (een Duitse vriendin van Iris) is blijkbaar een echte dierenfreak. Daarom heeft ze ook een kat op haar appartement. Om die reden is haar terras met een net afgezet, zodat de kat niet kan ontsnappen. Op een dag is daar blijkbaar een pimpelmeesje (blåmes in 't zweeds) doorgesukkeld, en die was dus letterlijk een vogel voor de kat. De bewoonster heeft dan, als een echte dierenvriend, het lijkje bewaard in de diepvries om ze dan een echte begrafenis te kunnen geven. Enkele weken later, 24 november, de dag van het feestje, was het dan zover: het Begravningsfest was een feit!
 |
| Het arme schaap euhm vogel |
En we merkten dat het een feest was ter ere van de arme mees toen we er aan kwamen: het hele huis was versierd met opgezette vogels, posters, een slideshow over pimpelmezen,... De snacks waren in de vorm van vogelbollen en er was zelfs een heuse quiz over mezen. Wat een bedoening.
 |
| Een van de gevederde vrienden van de bewoonster |
Gelukkig waren we er niet alleen. Doerte was er ook, en later op de avond kwamen nog 2 Italiaanse jongens toe die ons hielpen weerstaan aan het Zweedse bastion dat er heerste (al het ander volk was namelijk Zweeds). Ze hadden tiramisu bij waar ik terstond een blikje bier voor aanbood, de band was meteen gesmeed! We vulden de avond met plezier maken en lachen (veel Italiaanse clichés werden bevestigd) en de tijd ging veel te snel voorbij!
Omstreeks 1 uur was het dan tijd voor het plechtige moment: de vogel
ging ter aarde gaan. En de gekke bewoonster had effectief een heel
ritueel uitgedacht, waarbij enkele vrijwilligers enkele tekstjes moesten
zeggen voor de vogel, hun steun moesten betuigen,... Vreemd! Maar toch
was het een welkome verademing van een drukke werkweek waarna we de
zondag wat rustten en naarstig vochtten tegen deadlines.
De volgende week begon met een heerlijk lesje Colloidchemie om 08 uur 's morgens, waarmee de trend voor het begin van de week gezet was: werken. Desalniettemin overleefden we het en haalden alle deadlines en daar was weer die zalige vrijdag. In de namiddag was er een symposium over de oorsprong van het leven op onze faculteit, waar er onder andere over self-replicating RNA en de cradle of life werd gesproken, we voelden ons echte wetenschappers. Na een stukje worteltaart mee te graaien van op de bijhorende receptie moesten we ons naar huis haasten. We gaven die avond namelijk een feestje voor een paar van onze vrienden en moesten nog alles klaarmaken. Om 19u waren we net/net niet klaar en stonden de gasten voor de deur. Een avond vol vertier stond op het programma: veel en lekker eten (onder andere mijn befaamde zalm-spinazie lasagne), tof gezelschap (Chris uit Engeland, Doerte, Pia en Lisa uit Duitsland), muziek en een goeie locatie (onze casa in de Nordanväg) maakten dat de uren voorbij vlogen en de avond/nacht voorbij was voor ik het goed en wel door had.
De volgende dag had ik wat last van de vorige avond, maar Iris ging fris en gezwind op pad: ze ging naar een Swedish Baking Evening ter ere van de eerste advent (in de namiddag :p). Zelf was ik er niet bij maar ik heb gehoord dat het heel plezant was; hier zijn er wat foto's! Iris had de heerlijke resultaten bij: pepparkakor, karamelsnoepjes, lutsekatten, napoleonballen, kokosballetjes,...
 |
| Zelf gemaakte snoepjes |
 |
| Meer koekjes! |
 |
| Doerte-Iris-Judith |
 | ||
| Chris en Iris noest aan het koekjes bakken. |
 |
| SNEEEEEEEEEEEEEEUW! |
Vinter har borjat i Lund was de boodschap en dus gingen we in de sneeuw spelen!
Daarna begon er een nieuwe werkweek, 't was een van de laatste. Dinsdag haalden we de finale deadlines van onze twee projecten, waarvan we het eerste donderdag moesten verdedigen. Het halen van de deadlines moest gevierd worden: 's avonds was er een sinterklaasfeestje bij enkele Nederlandse meisjes. Daar bleken de tradities tussen Vlamingen en Nederlanders op dat gebied anders te liggen. Waar Sinterklaas bij ons meer iets voor de kinderen is, wordt het daar gevierd met cadeautjes voor iedereen, gedichtjes, surprises, spelletjes,... Een plezante ervaring!
 |
| Sinterklaasfeest |
Donderdag was het dan tijd voor onze presentatie van Quality and Product Safety. We moesten als eersten, waardoor we er snel vanaf waren. Het nadeel hiervan was wel dat we ons erna nog 3,5 uur moesten bezig houden met naar andere presentaties te kijken. En dit was niet altijd even gemakkelijk: Aziatisch Engels is blijkbaar heel goed in migraineaanvallen uitlokken. Maar goed, de zware beproeving bracht toch vruchten op: we hadden 17,5/20 voor ons werk over suikerproductie! Tijd voor meer feest! Vrijdag werd er een feestje gegeven in de Greenhouse, wat menig bloglezer zich zal herinneren als een bron van Robinverdwalingen. Deze keer echter niet! Ik vond de weg zonder problemen en was klaar voor een stevig feestje! Iris had ondertussen afgesproken met een paar vriendinnen en amuseerde zich ook ten zeerste. Aangezien Greenhouse niet bij de deur was, was het natuurlijk heel aanlokkelijk om lang te blijven, wat ik ook deed. Er was een geïmproviseerde danszaal waar zowaar dubstep gedraaid werd (first time in Zweden!) en de muziek tot de vroege uurtjes bleef gaan. In de vroege ochtend was het dan tijd om naar huis te gaan en ook de terugrit lukte zonder problemen, ijs en sneeuw ten spijt.
De volgende week was de laatste week voor de examens: blokken dus! Maandag 10 december moesten we ook nog een presentatie geven voor Colloid and Surface Chemistry geven, die ook vlekkeloos verliep. We hadden 18 december examen colloidchemie en 19 december kwaliteitsbeheer, dus de voorbereiding moest goed zijn! Het belang van een goede pauze mag echter niet onderschat worden (de mensen die nu aan het blokken zijn zullen dat wel weten :p). Dertien december kwam deze pauze in de vorm van een Luciaconcert, wat een concert is ter ere van de heilige Lucia, een soort zingende maagd in een witte pyjama met kaarsen op haar hoofd. Speciale sfeer, mooi gezang, check ook het filmpje gemaakt door Iris (waarom ze halverwege de camera draait weet ik niet :p). Op veertien december hadden we de opportuniteit om een Nobelprijswinnaar aan het werk te zien! Dr. Kobilka van Stanford University, nobelprijswinnaar in de chemie 2012, kwam spreken over zijn onderzoek in één van de aula's van LTH. Blijkbaar organiseert de Lundse universiteit dit elk jaar, wat een chance hebben die Zweden toch! Jammer genoeg hadden we ons fototoestel vergeten... Een laatste pauzemoment bood zich aan in de vorm van een kerstmarktje in Hjärup waar ik, Iris en Tim (een Zweedse vriend) naar toe gingen. Zeer gezellige en diverse kraampjes, een groot verschil met de Belgische worst, drank en oliebollenkerstmarkten. Het was tevens de laatste keer dat ik Tim zou zien, dus bij terugkomst in Lund was het tijd voor het eerste van vele afscheidsrituelen. Misschien zien we hem ooit nog eens in België!
 |
| Zingende witte maagden op Sankta Lucia |
En dan was het zo ver... Examens! Op het moment van schrijven zijn de eerste resultaten al bekend: ik heb 55/60 voor colloidchemie en Iris behaalde de hoogste score van de klas met 58/60! De punten voor quality and product safety worden pas in januari bekend gemaakt. De week vulde zich verder met heel veel 'laatstes': laatste keer de berg naar de unief op fietsen, laatste keer alle vrienden zien, laatste keer burger king (:p),... En toen was Iris haar mama daar, en begonnen we aan de allerlaatste dagen in Lund, waar Iris jullie nog iets over zal vertellen in het allerlaatste, concluderende deel van deze blog!
Laat mij u bij deze al bedanken voor al uw aandacht en geduld (ik weet dat ik soms traag was). Deze blog zal ons helpen onze prachtige Erasmuservaring te herinneren en te koesteren. Op deze manier waren jullie er allemaal deel van!
Ik zie jullie allemaal binnenkort!
Robin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten