Robin en Iris in het land van Ikea: Superlange update: deel 2!

Hej hej mina vänner!

Aangezien we hier nog maar twee weken zijn (binnen 14 dagen zit ik al aan de kerstdiner in België!) wordt het tijd om jullie volledig up to date te brengen! We zullen zie hoever ik met deze update geraak, want ik lig een beetje achter...

Dus, ik had jullie achter gelaten met een cliffhanger: ik stond op het punt één van de stressvolste momenten uit mijn leven te beleven!

Het was maandagmorgen, omstreeks 05u30 en ik stond in het station van Lokeren, te wachten op mijn eerste trein richting Antwerpen, waar ik de trein naar Mechelen zou nemen om ten slotte daar te trein naar Brussel-Nationaal te nemen. Ons vliegtuig richting Kopenhagen vloog om 08u45, tijd genoeg dus. Dacht ik.

Ach en wee, ik was natuurlijk onze heerlijke Belgische spoorwegen vergeten in het mooie Zweden waar ze, terwijl er bakken sneeuw liggen, zich excuseren voor zware vertragingen van de bussen omdat ze 2 minuten te laat zijn. Niet in België. Toen ik in Antwerpen-Berchem aankwam zag ik dat de trein naar Mechelen een kwartier vertraging had, genoeg om me mijn aansluiting naar de luchthaven daar te laten missen. Daar liet ik het natuurlijk niet bij, de NMBS staat toch gekend om haar klantvriendelijkheid en flexibiliteit? Ik ging dus gaan vragen aan het loket of ze de trein naar Brussel-nationaal niet konden verwittigen en vragen om 2 minuten te wachten, tenslotte was de verbinding Antwerpen-Mechelen één van de hoofdverbindingen richting luchthaven en zou ik dus zeker niet de enige zijn die een groot probleem zou hebben indien ik die trein niet haalde.

Jammerlijk genoeg "waren regels regels, het spijt me mijnheer" en ging ik die trein dus missen. De volgende trein naar de luchthaven kwam een half uur later, waardoor ik (normaal gezien) om 07u45 op de luchthaven zou zijn, wat me normaal nog tijd genoeg zou moeten geven, zo kalmeerde ik mezelf. Maar daar was de NMBS opnieuw! De vorige trein kon geen twee minuten wachten, maar de volgende trein naar de luchthaven kon wel mooi 20 minuten vertraging hebben! Dit maakte het wel heel krapjes voor mij. Maar goed, ik had geen keus, die trein zou het worden. Omstreeks 08u10 kwam ik dan aan in de luchthaven, een dik half uur voor mijn vliegtuig zou vertrekken. Normaal gezien ben je op dat moment aan de boarding balie, niet aan de ingang van de luchthaven. Gelukkig had ik al op voorhand ingecheckt, maar er wachtte me nog een uitdaging: de veiligheidscontrole. Hier was het balanceren tussen gehaast aanschuiven (natuurlijk stonden er een miljoen mensen mee aan te schuiven) en niet super verdacht lijken door je gezweet en gehaast om een fouillering te vermijden. En geloof me, dat gaat traag als je ondertussen hoort: "Alle passagiers met bestemming Kopenhagen gelieve u naar de boarding area te begeven" in 4 talen. Het gaat nog trager als je het erna niet meer hoort, en nòg trager wanneer je hoort "Passagier Robin Michelet gelieve u naar de boarding area te begeven". Dachten ze dat ik mij ergens in de luchthaven had verstopt of zo? Alleszins, wanneer ik eindelijk door de controle was had ik geen tijd meer om mijn vest terug aan te doen, mijn riem terug in mijn broek te steken of mijn laptop weg te steken. Nee, het werd een sprint naar het vliegtuig. Wat een zicht moet dat geweest zijn: een man in fel blauw kostuum met een half afzakkende broek, een open valies in de ene hand en een laptop en felblauwe vest in de andere hand die half 'Excuse me!' roepend, nat van het zweet door de luchthaven rent met een waanzinnige, angstige blik in zijn ogen. Het was kwart voor, het vliegtuig ging weg zijn, ik zou er niet meer op geraken!

Maar toch lukte het. Ik kon nog net opstappen, "hoewel het eigenlijk niet meer toegestaan is" en kon me naast Iris ploffen in het vliegtuig. Letterlijk twee seconden later vertrok het, het was blijkbaar omdat Iris had gezegd dat ik ging komen dat ze even gewacht hadden, dank u wel schat! Ik zou ook een vliegtuig tegen houden voor u hoor!

We waren weer onderweg naar het zalige Zweden om de rest van onze Erasmusperiode door te brengen. En er stond nog veel op het programma! Dingen waar ik nu, met de examens in zicht, meewarig op terug kijk. Maar first things first! Toen we aankwamen in Lund Centralen, moesten we ons onmiddelijk (na een korte stop thuis om de valiezen af te zetten) naar het Kemicentrum begeven voor ons eerste labo van Colloid and Surface Chemistry. Het ging over Colloidal Stability en was zelfs na de stresserende en vermoeiende ochtend nog steeds een eitje. Onze gouden samenwerking en Belgische vakmanschap zorgden ervoor dat we twee uur later als eerste klaar waren, waardoor we nog een halve namiddag vrij hadden om aan het lab report (dat de week erna al moest afgegeven worden) te werken (wat we normaal de volgende morgen gingen doen) en natuurlijk wat uit te rusten. 'S avonds goed op tijd in bed gekropen om zo fris aan de rest van onze eerst week terug thuis van huis te beginnen.

Dinsdag was het tijd voor labo 2: Paint. Hier moesten we zelf verf maken en de rheologische eigenschappen ervan bepalen. Ook dit labo ging weer sneller dan verwacht waardoor we (joepie) nog op tijd waren voor ons les Quality and Product Safety. Dit keer was het een case study in verband met equipment qualification, redelijk goed om de materie te begrijpen maar desalniettemin vermoeiend omdat het zoals altijd tot zeven uur 's avonds duurde. Aangezien dinsdag ook schermdag is hier in Lund, had ik mijn boterhammen mee om tijdens de pauze op te eten, zodat ik onmiddellijk na de les naar de schermtraining kon gaan. Woensdag en donderdag dan meer van dat, de eerste oefeningenles van Colloidchemie, een beetje samenzitten voor onze groepswerken (vandaag (10/12) hebben we trouwens onze presentatie over flocculatie in WWTP en de colloïdale chemie ervan gedaan en ze was supergoed!) en natuurlijk ook koffers pakken want vrijdag namen we de trein naar STOCKHOLM!!!

We hadden ervoor gekozen om de heenreis in eerste klasse te doen, omdat we geen sneltrein hadden kunnen boeken en er dus 6 uur op moesten zitten. En gelukkig hebben we dat gedaan, want er was ergens een accident gebeurd waardoor de trein via buitenbaantjes (blijkbaar bestaat dat ook bij de spoorwegen) moest rijden waar de maximum snelheid redelijk laag was omdat er tegenliggers konden komen. De gedachte dat er elk moment een trein op ons af kon komen was wel redelijk beangstigend. En inderdaad, af en toe moest de trein uitwijken naar een zijspoor om een tegenligger te laten passeren. Griezelig. Omstreeks elf uur kwamen we dan eindelijk aan in Stockholm (na 8 uur op de trein gezeten te hebben...) en waren we klaar om ons hotel 'Archipelago' in Gamla Stan te gaan zoeken. We hadden codes en instructies gekregen om zo laat binnen te kunnen zonder in te checken, en niet veel later stonden we in onze kleine, maar gezellige kamer. Snel uitpakken en bedden opmaken om onder de lakens te kunnen duiken. Stockholm wachtte!

Onze kamer

De volgende morgen stonden we vroeg op. Het eerste wat ons te doen stond was beneden in te checken. Daar aan de vriendelijke dame met het Russische accent gevraagd waar we ergens konden ontbijten in de buurt en zij verwees ons naar een klein pleintje waar enkele bakkerijen en een Coop (Zweedse supermarkt) waren. We besloten haar advies op te volgen en ons ontbijt te nuttigen in één van de Konditoriën. Blijkbaar kende de receptioniste de streek niet goed of had ze een deal met de bakkerijen of zo, want het was het prijzigste ontbijt ooit. De andere twee dagen hebben we gemakkelijk even kwaliteitsvolle ontbijten gevonden voor de helft van de prijs. Dan maar gecompenseerd door extra veel koffie bij te schenken. Na het ontbijt was het tijd voor een eerste prospectie in Gamla Stan, het oude, mooie maar heel toeristische stadsgedeelte. Een snelle toer bracht ons langs een groot aantal winkeltjes (voor de toeristen) en de oude kerk, waar een majestueus beeld van Sint-Joris en de draak en een mooi schilderij van het laatste oordeel de eerste indrukken gaven.

Stilleven van vrouw (standbeeld) en blikje bier

Compositie van reus en kabouter

Patriottistische kabouter

Iris in Stockholm: deel 1.

Sint-Joris en de draak (de draak was van elandgeweien gemaakt)


Het laatste oordeel

Na deze korte tocht was het tijd om naar het toeristenbureau te gaan. Onderweg passeerden we onder andere het imposante koninklijk paleis. Bij de toeristische dienst kochten we dan een Stockholmcard, waarmee we 48 uur alle vormen van openbaar vervoer (zelfs de boot) konden gebruiken, alsook toegang kregen tot bijna alle musea en dergelijke in Stockholm. Wetende dat je normaal minstens 100 kronen entree betaalt was dit een zeer mooie deal. We besloten er dan ook het beste uit te halen en zoveel mogelijk in Stockholm te bezoeken. Het grijze herfstweer maakte de stad zelf toch niet op haar best, waardoor de vele musea die ze rijk is nog aanlokkelijker leken.


Het koninklijk paleis

Dus we begonnen er aan! Eerste stop: het nationaal museum voor schone kunsten! Hier zouden we zonder de Stockholmkaart zeker niet naar binnen gegaan zijn, maar het lag op onze weg naar Moderna Museet (het moderne museum :p) dus besloten we maar een kijkje te gaan nemen. Er liep onder andere een tentoonstelling over Slow-Art, dat is kunst die heel veel tijd, precisie en geduld vraagt om te maken (zie ook de foto's). Deze vorm van kunst is een vorm van protest tegen onze haastmaatschappij waar er geen tijd meer is voor geduld, en voldoening wordt gehaald uit consumeren in plaats van uit creëren.

Het Nationaal Museum

Jurkje gemaakt uit glasscherven

Bloemcollages gemaakt van echte bloemblaadjes, stampers,...

Nogmaals, andere bloemen


'Schilderij' gewoven uit één draad. Dit vergt enorme planning op voorhand en uiterste concentratie tijdens het uitvoeren.

Kom gemaakt uit papiersnippers

Hierna (natuurlijk ook de andere collecties bekeken) vervolgden we onze weg naar het Moderne museum, dat op een ander eilandje lag. Onderweg zagen we meer van de mooie stad, die terecht 'het Venetië van het Hoge Noorden' genoemd wordt.

Op de brug naar het andere eiland, dat op de achtergrond zichtbaar is.

Skeppsholmen, het eiland in kwestie.

Desoriënterende foto genomen door Iris.


Moderna Museet: de tuin.

Het moderne museum bood ook verschillende tentoonstellingen aan. De meest in het oog springende waren een foto-expositie van Wolfgang Tillmans waar je een gratis portfolioboek kreeg en een exhibitie waar Pablo Picasso en Marcel Duchamp tegenover elkaar werden uitgespeeld. Hoewel ze gelijktijdig leefden, konden ze op alle vlakken (kunst, overtuigingen, levenswijze,...) als volledige tegenpolen gezien worden.

Allusie op Duchamp's bekende 'Bicycle Wheel'.

'Card Player' van Picasso

Iris in Stockholm: deel 2.


Altijd een grapjas, die Robin (toch wat voorbijwandelende Zweden aan het lachen gekregen, en die staan niet bekend voor hun gevoel voor humor.)

Toen we het museum verlieten was het al redelijk laat: tijd voor avondeten! We gingen eerst terug naar het hotel en begonnen daar aan een blijkbaar onmogelijke taak: een restaurant vinden dat nog niet volgeboekt was. De een na de andere eetgelegenheid die we belden antwoordde met een 'tyvarr, vi är fullbokade...'. We breidden onze zoektocht steeds verder uit, tot uiteindelijk een Pakistaans-Indisch (ik dacht dat die landen niet overeen kwamen?) restaurant dat al een redelijke afstand van ons hotel lag positief antwoordde. Gelukkig hadden we onze Stockholm kaart en konden we de metro nemen tot vlakbij het restaurant. Het bleek een zeer gezellig klein restaurantje te zijn met vriendelijke bediening en enorm lekker eten. Ik nam een curry met lamsvlees die niet te versmaden was terwijl Iris ging voor een vegetarische kokoscurry die voor haar normen te pikant was maar toch ook zeer lekker! Na een avondje gezellig tafelen namen we dan de metro terug en wandelden door het mooie Gamla Stan terug naar ons hotel, waar we tevreden onder de lakens kropen, er stond de volgende dag weer veel op het programma!

's Morgens ging de wekker weer vroeg af, we waren klaar om nog een dag alles wat in Stockholm zat eruit te halen. Maar first things first: ontbijt! We besloten in een ontbijthuis in de buurt van ons hotel ons geluk te beproeven. Qua prijs zeker al ok, de helft van wat we dag ervoor betaald hadden. Mijn ontbijt was ook zeer lekker, maar Iris had een probleembje met haar rabarbertaart, die niet meer al te fris smaakte, laten we zeggen: beschimmelde smaak maar geen schimmel te zien. Volgende dag beter!

Het eerste punt op ons programma was het Nobelmuseum: zoals iedereen wel weet worden de Nobelprijzen elk jaar (ergens in de tweede week van december) uitgereikt in Stockholm, ze hebben er hier dan ook een museum voor. Aangezien we iets te vroeg waren tjolden we nog wat rond op de marktpleintjes rond het museum om dan bij het openen naar binnen te 'chippen' (met onze kaart) en de guided tour te volgen. Aangezien er zoveel winnaars zijn (ongeveer 800 werd ons gezegd door de gids) kunnen ze onmogelijk ieders werk een plek geven. Elke winnaar werd voorgesteld door een fiche die aan de plafond hing en in twee videozalen werd elke winnaar voorgesteld met een korte clip. De rest van het museum ging dan vooral over Alfred Nobel zelf, de geschiedenis van zijn prijs en hoe winnaars voor deze prijs genomineerd worden door de verschillende instanties. Zeer interessant was ook het feit dat alle winnaars in 'hun' jaar het museum bezochten en hun handtekening op één van de krukken in de cafétaria achterlieten. Daar moesten we fotomateriaal van hebben!

Tjollen rond het museum deel 1...

...en deel 2.

Op de foto met Nobel, het museum gaat bijna open!

Een gesigneerde stoel. De mensen in kwestie zijn allemaal winnaars van de Nobelprijs in de chemie of fysica. We herkennen onder andere John Robert Schrieffer (Fysica 1972), Paul Crutzen (Chemie 1995) en Yuan Lee (Chemie 1986).

De Stockholmkaart stelde ons, zoals eerder gezegd, ook in staat de boot als openbaar vervoer te nemen. Aangezien we naar het eiland Djurgården wouden gaan leek ons dat een goed idee! Ik had opgezocht wanneer we onze boot hadden, dat bleek binnen een kwartier te zijn! Na veel gehol en gezoek (boten hebben nu eenmaal niet van die handige haltebordjes zoals bussen maar vertrekken van een kaai, die niet zo makkelijk te vinden is in het rivierige Stockholm, waar er kaaien bij de vleet zijn) kwamen we uiteindelijk bij de juiste boot aan. We gingen snel naar binnen en ploften ons neer. Een snelle rondblik deed ons vermoeden dat er iets niet pluis was. Aan elke stoel hingen koptelefoons en van vorm deed de boot ook denken aan een van de toeristenboten die je in Gent wel eens ziet varen. Dit schip bleek niet echt een transporterende functie te vervullen maar wel een toeristische: het vaarde rònd het eiland om dan mooi terug bij startpunt aan te komen. Maar goed, we besloten er maar het beste van te maken en te genieten van trip, dat eiland ging niet gaan lopen.

'Allright, we nemen de boot naar dat eiland! Not!'

'Oei een koptelefoon? En je kan een taal kiezen? Precies wel heel toeristisch voor een ferry...'

'Laten we dan maar van de uitzichten genieten!'

Nog een andere manier van transporteren.

Stockholm aan 'de andere kant van 't water'

Gamla Stan


En we kwamen aan terug bij vertrekpunt: waren we niet al eens in dat museum geweest?

Terug bij af dus. We besloten dan maar te voet naar het eiland te gaan, wat uiteindelijk veel eenvoudiger bleek dan de boot te nemen. Djurgården is een eiland dat barst van de musea, natuurparken, zoo's, resto's en ander moois. We besloten onze tocht aan te vatten bij het Vasamuseum, mede omdat ze hier een restaurant hadden en onze maagjes knorden. Na een heerlijke maaltijd (hmm köttbullar) waren we er klaar voor. Het Vasamuseum is een museum gewijd aan het schip de Vasa, dat een paar honderd jaar geleden het pronkstuk moest worden van de Zweedse vloot maar een tikkeltje slecht designed bleek te zijn: enkele meters na vertrek kapseisde en zonk de boot, nog binnen de wateren van Stockholm dus. Dit schip is een aantal jaar geleden boven gehaald en bleek nog in perfecte staat: het brakke, koude water in Stockholm bleek een perfecte conservering te bieden. Het schip is dan ook hetgene waar het museum om draait, het staat in levende lijve uitgestald, samen met artefacten die ze erop gevonden hadden, uitgelegde skeletten van verdronken bemanningsleden, nagebouwde kannonsruimen,... Zeer indrukwekkend!

Een poging om het immense schip te fotograferen.

Reconstructie van hoe de verscheidene boegbeelden er uit gezien moeten hebben.

Een reconstructie van de duikersklok die ze hebben gebruikt om het schip te vinden. Een niet nader bepaald persoon besloot binnen een kijkje te nemen.

De kanonsruimte

Het ruime kanon

De zijkant van het schip (genomen vanaf het 5e verdiep om u een idee te geven)

Het Vasamuseum had veel van onze tijd opgeslorpt en aangezien we nu toch in een aquatisch thema waren, besloten we het aquarium te bezoeken dat vlakbij was. Dit bleek uiteindelijk toch een beetje een misser, het was op iets jongere bezoekers gericht. Desalniettemin toch een amusant bezoek met mooie murenes, happende haaien en ruige roggen. Op het eind kwamen we uit in een cafétaria waar bleek dat het buiten al donker was geworden. Ook bleek hier dat het museum lineair was: we moesten het met andere woorden helemaal terug doorkruisen om naar de ingang/uitgang te gaan...

Vechtende Mangrovekrabben

Je kon ook de vissenfauna in vervuild water (bijvoorbeeld door zure regen) bekijken, daarvoor moest je in een soort riolering kruipen, wat precies ook wel voor wat kleinere gastjes bedoeld was.

Stockholm by nightfall

Aangekomen bij de uitgang, pikdonker om 16u.

Toen we uit het aquarium kwamen waren de andere musea al gesloten. Gelukkig was er nog eentje in Stockholm dat langer open was: het fotografisch museum. Dit bevond zich aan de andere kant van de stad, geen probleem met onze stockholm kaart. We konden de koude dus nog even buitensluiten. Daar hebben we van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om een paar souvenirs in te slaan. Terug aangekomen in het centrum beseften we dat we nog niet gegeten hadden, terug naar Gamla Stan dan maar. Na daar wat rondgezworven op zoek naar eten besloten we dan maar een pizza te eten in de hotelkamer, waarna we de volgende dag planden, een serietje keken en onder de lakens kropen.

Zonder flits

Met flits

De volgende dag was het alweer de laatste dag dat we in deze prachtige stad waren, daar moesten we dus nog het beste van maken! De derde poging om een goed ontbijt te vinden leidde ons naar een internationale koffieketen in Gamla Stan, waar we eindelijk allebei een goed ontbijt voor niet te veel geld vonden. Hierna besloten we de stad eens te vanuit de hoogte te gaan bekijken: de radiotoren van Stockholm heeft haar bovenste verdiepen opengesteld voor bezoekers die er van de uitzichten kunnen genieten, als ze de ijskoude wind kunnen trotseren ten minste. Het aan een snel tempo onderkoeld geraken was de prachtige uitzichten echter meer dan waard en de fika achteraf deed de innerlijke mens weer ontdooien.

Zicht op Norra Malm

Östermalm

Djurgården

Gamla Stan en Norra Malm

Nordiska Museet op Djurgården


Hmm, fika

Onze laatste dag in Stockholm vorderde snel en we besloten onze laatste uren van de voor- en namiddag in Skansen door te brengen, een soort kruising van een natuurpark en Bokrijk in Djurgården. Daar het winter was, waren er daar niet veel toeristen dus konden we op ons gemak rond slenteren en de kruising van natuur en cultuur opsnuiven. Veel dingen waren echter dicht, zoals het tandenstokermuseum (niet da we dat wouden zien, maar ja) maar de idyllische rust en de vele tamme eekhoorntjes maakten dat meer dan goed. Ze hadden er ook een hele hoop dieren die in Scandinavië in het wild leefden in een natuurlijke omgeving (in de mate van het mogelijke natuurlijk) waardoor we toch eens een eland, bruine beer en wolf zagen zonder daar in de Nooderelijke bossen te moeten trekken. Omstreeks zonsondergang werd het tijd om het park te verlaten, we hadden nog altijd niet gelunched. We besloten dus in de stad een laat middagmaal/vroeg avondmaal te nuttigen voor we onze valies moesten gaan halen en de trein op moesten terug richting Lund...
Een prachtig weekend Stockholm kwam zo op zijn einde, en de bittere realiteit van het studeren wachtte ons op in Lund, samen met nog vele mooie momenten die ik zo snel mogelijk in een derde deel van mijn update zal gieten (ik vertrek hier binnenkort dus ik zal mij mogen haasten!) Tot binnenkort!!!

Robin