vrijdag 28 december 2012

Superlange update....Deel 3!

Hej Hej!

Nog maar net deel 2 erop gezet en we beginnen direct aan deel 3! Binnen luttele dagen ben ik hier weg en ik moet toch zien dat jullie allemaal up to date zijn voor ik jullie al mijn verhalen weer kom vertellen? We schrijven dinsdag 20 november. Na een vermoeiend weekend stockholm werden we geconfronteerd met de bittere realiteit: universiteit is ook werken. Een hand-in exercise van Colloid Chemistry die behoorlijk wat frustraties op wekte, de deadline van het report voor ons groepswerk die er aankwam, oefeningenlessen, meer theorie, workshops,... We waren blij toen het weekend er was, tijd voor feest!
Op het programma stond het raarste feest waar ik ooit al geweest ben. Een Zweedse vriendin van Doerte (een Duitse vriendin van Iris) is blijkbaar een echte dierenfreak. Daarom heeft ze ook een kat op haar appartement. Om die reden is haar terras met een net afgezet, zodat de kat niet kan ontsnappen. Op een dag is daar blijkbaar een pimpelmeesje (blåmes in 't zweeds) doorgesukkeld, en die was dus letterlijk een vogel voor de kat. De bewoonster heeft dan, als een echte dierenvriend, het lijkje bewaard in de diepvries om ze dan een echte begrafenis te kunnen geven. Enkele weken later, 24 november, de dag van het feestje, was het dan zover: het Begravningsfest was een feit!

Het arme schaap euhm vogel
En we merkten dat het een feest was ter ere van de arme mees toen we er aan kwamen: het hele huis was versierd met opgezette vogels, posters, een slideshow over pimpelmezen,... De snacks waren in de vorm van vogelbollen en er was zelfs een heuse quiz over mezen. Wat een bedoening.
Een van de gevederde vrienden van de bewoonster
Gelukkig waren we er niet alleen. Doerte was er ook, en later op de avond kwamen nog 2 Italiaanse jongens toe die ons hielpen weerstaan aan het Zweedse bastion dat er heerste (al het ander volk was namelijk Zweeds). Ze hadden tiramisu bij waar ik terstond een blikje bier voor aanbood, de band was meteen gesmeed! We vulden de avond met plezier maken en lachen (veel Italiaanse clichés werden bevestigd) en de tijd ging veel te snel voorbij!


















Omstreeks 1 uur was het dan tijd voor het plechtige moment: de vogel ging ter aarde gaan. En de gekke bewoonster had effectief een heel ritueel uitgedacht, waarbij enkele vrijwilligers enkele tekstjes moesten zeggen voor de vogel, hun steun moesten betuigen,... Vreemd! Maar toch was het een welkome verademing van een drukke werkweek waarna we de zondag wat rustten en naarstig vochtten tegen deadlines.
















De volgende week begon met een heerlijk lesje Colloidchemie om 08 uur 's morgens, waarmee de trend voor het begin van de week gezet was: werken. Desalniettemin overleefden we het en haalden alle deadlines en daar was weer die zalige vrijdag. In de namiddag was er een symposium over de oorsprong van het leven op onze faculteit, waar er onder andere over self-replicating RNA en de cradle of life werd gesproken, we voelden ons echte wetenschappers. Na een stukje worteltaart mee te graaien van op de bijhorende receptie moesten we ons naar huis haasten. We gaven die avond namelijk een feestje voor een paar van onze vrienden en moesten nog alles klaarmaken. Om 19u waren we net/net niet klaar en stonden de gasten voor de deur. Een avond vol vertier stond op het programma: veel en lekker eten (onder andere mijn befaamde zalm-spinazie lasagne), tof gezelschap (Chris uit Engeland, Doerte, Pia en Lisa uit Duitsland), muziek en een goeie locatie (onze casa in de Nordanväg) maakten dat de uren voorbij vlogen en de avond/nacht voorbij was voor ik het goed en wel door had.

De volgende dag had ik wat last van de vorige avond, maar Iris ging fris en gezwind op pad: ze ging naar een Swedish Baking Evening ter ere van de eerste advent (in de namiddag :p). Zelf was ik er niet bij maar ik heb gehoord dat het heel plezant was; hier zijn er wat foto's! Iris had de heerlijke resultaten bij: pepparkakor, karamelsnoepjes, lutsekatten, napoleonballen, kokosballetjes,...


Zelf gemaakte snoepjes
Meer koekjes!
Doerte-Iris-Judith
Chris en Iris noest aan het koekjes bakken.

En dan, de volgende dag:
SNEEEEEEEEEEEEEEUW!
Vinter har borjat i Lund was de boodschap en dus gingen we in de sneeuw spelen! 

Daarna begon er een nieuwe werkweek, 't was een van de laatste. Dinsdag haalden we de finale deadlines van onze twee projecten, waarvan we het eerste donderdag moesten verdedigen. Het halen van de deadlines moest gevierd worden: 's avonds was er een sinterklaasfeestje bij enkele Nederlandse meisjes. Daar bleken de tradities tussen Vlamingen en Nederlanders op dat gebied anders te liggen. Waar Sinterklaas bij ons meer iets voor de kinderen is, wordt het daar gevierd met cadeautjes voor iedereen, gedichtjes, surprises, spelletjes,... Een plezante ervaring!
Sinterklaasfeest
Donderdag was het dan tijd voor onze presentatie van Quality and Product Safety. We moesten als eersten, waardoor we er snel vanaf waren. Het nadeel hiervan was wel dat we ons erna nog 3,5 uur moesten bezig houden met naar andere presentaties te kijken. En dit was niet altijd even gemakkelijk: Aziatisch Engels is blijkbaar heel goed in migraineaanvallen uitlokken. Maar goed, de zware beproeving bracht toch vruchten op: we hadden 17,5/20 voor ons werk over suikerproductie! Tijd voor meer feest! Vrijdag werd er een feestje gegeven in de Greenhouse, wat menig bloglezer zich zal herinneren als een bron van Robinverdwalingen. Deze keer echter niet! Ik vond de weg zonder problemen en was klaar voor een stevig feestje! Iris had ondertussen afgesproken met een paar vriendinnen en amuseerde zich ook ten zeerste. Aangezien Greenhouse niet bij de deur was, was het natuurlijk heel aanlokkelijk om lang te blijven, wat ik ook deed. Er was een geïmproviseerde danszaal waar zowaar dubstep gedraaid werd (first time in Zweden!) en de muziek tot de vroege uurtjes bleef gaan. In de vroege ochtend was het dan tijd om naar huis te gaan en ook de terugrit lukte zonder problemen, ijs en sneeuw ten spijt.
















De volgende week was de laatste week voor de examens: blokken dus! Maandag 10 december moesten we ook nog een presentatie geven voor Colloid and Surface Chemistry geven, die ook vlekkeloos verliep. We hadden 18 december examen colloidchemie en 19 december kwaliteitsbeheer, dus de voorbereiding moest goed zijn! Het belang van een goede pauze mag echter niet onderschat worden (de mensen die nu aan het blokken zijn zullen dat wel weten :p). Dertien december kwam deze pauze in de vorm van een Luciaconcert, wat een concert is ter ere van de heilige Lucia, een soort zingende maagd in een witte pyjama met kaarsen op haar hoofd. Speciale sfeer, mooi gezang, check ook het filmpje gemaakt door Iris (waarom ze halverwege de camera draait weet ik niet :p). Op veertien december hadden we de opportuniteit om een Nobelprijswinnaar aan het werk te zien! Dr. Kobilka van Stanford University, nobelprijswinnaar in de chemie 2012, kwam spreken over zijn onderzoek in één van de aula's van LTH. Blijkbaar organiseert de Lundse universiteit dit elk jaar, wat een chance hebben die Zweden toch! Jammer genoeg hadden we ons fototoestel vergeten... Een laatste pauzemoment bood zich aan in de vorm van een kerstmarktje in Hjärup waar ik, Iris en Tim (een Zweedse vriend) naar toe gingen. Zeer gezellige en diverse kraampjes, een groot verschil met de Belgische worst, drank en oliebollenkerstmarkten. Het was tevens de laatste keer dat ik Tim zou zien, dus bij terugkomst in Lund was het tijd voor het eerste van vele afscheidsrituelen. Misschien zien we hem ooit nog eens in België!

Zingende witte maagden op Sankta Lucia






























En dan was het zo ver... Examens! Op het moment van schrijven zijn de eerste resultaten al bekend: ik heb 55/60 voor colloidchemie en Iris behaalde de hoogste score van de klas met 58/60! De punten voor quality and product safety worden pas in januari bekend gemaakt. De week vulde zich verder met heel veel 'laatstes': laatste keer de berg naar de unief op fietsen, laatste keer alle vrienden zien, laatste keer burger king (:p),... En toen was Iris haar mama daar, en begonnen we aan de allerlaatste dagen in Lund, waar Iris jullie nog iets over zal vertellen in het allerlaatste, concluderende deel van deze blog!

Laat mij u bij deze al bedanken voor al uw aandacht en geduld (ik weet dat ik soms traag was). Deze blog zal ons helpen onze prachtige Erasmuservaring te herinneren en te koesteren. Op deze manier waren jullie er allemaal deel van!

Ik zie jullie allemaal binnenkort!

Robin

woensdag 19 december 2012

Superlange update: deel 2!

Hej hej mina vänner!

Aangezien we hier nog maar twee weken zijn (binnen 14 dagen zit ik al aan de kerstdiner in België!) wordt het tijd om jullie volledig up to date te brengen! We zullen zie hoever ik met deze update geraak, want ik lig een beetje achter...

Dus, ik had jullie achter gelaten met een cliffhanger: ik stond op het punt één van de stressvolste momenten uit mijn leven te beleven!

Het was maandagmorgen, omstreeks 05u30 en ik stond in het station van Lokeren, te wachten op mijn eerste trein richting Antwerpen, waar ik de trein naar Mechelen zou nemen om ten slotte daar te trein naar Brussel-Nationaal te nemen. Ons vliegtuig richting Kopenhagen vloog om 08u45, tijd genoeg dus. Dacht ik.
Ach en wee, ik was natuurlijk onze heerlijke Belgische spoorwegen vergeten in het mooie Zweden waar ze, terwijl er bakken sneeuw liggen, zich excuseren voor zware vertragingen van de bussen omdat ze 2 minuten te laat zijn. Niet in België. Toen ik in Antwerpen-Berchem aankwam zag ik dat de trein naar Mechelen een kwartier vertraging had, genoeg om me mijn aansluiting naar de luchthaven daar te laten missen. Daar liet ik het natuurlijk niet bij, de NMBS staat toch gekend om haar klantvriendelijkheid en flexibiliteit? Ik ging dus gaan vragen aan het loket of ze de trein naar Brussel-nationaal niet konden verwittigen en vragen om 2 minuten te wachten, tenslotte was de verbinding Antwerpen-Mechelen één van de hoofdverbindingen richting luchthaven en zou ik dus zeker niet de enige zijn die een groot probleem zou hebben indien ik die trein niet haalde. 
Jammerlijk genoeg "waren regels regels, het spijt me mijnheer" en ging ik die trein dus missen. De volgende trein naar de luchthaven kwam een half uur later, waardoor ik (normaal gezien) om 07u45 op de luchthaven zou zijn, wat me normaal nog tijd genoeg zou moeten geven, zo kalmeerde ik mezelf. Maar daar was de NMBS opnieuw! De vorige trein kon geen twee minuten wachten, maar de volgende trein naar de luchthaven kon wel mooi 20 minuten vertraging hebben! Dit maakte het wel heel krapjes voor mij. Maar goed, ik had geen keus, die trein zou het worden. Omstreeks 08u10 kwam ik dan aan in de luchthaven, een dik half uur voor mijn vliegtuig zou vertrekken. Normaal gezien ben je op dat moment aan de boarding balie, niet aan de ingang van de luchthaven. Gelukkig had ik al op voorhand ingecheckt, maar er wachtte me nog een uitdaging: de veiligheidscontrole. Hier was het balanceren tussen gehaast aanschuiven (natuurlijk stonden er een miljoen mensen mee aan te schuiven) en niet super verdacht lijken door je gezweet en gehaast om een fouillering te vermijden. En geloof me, dat gaat traag als je ondertussen hoort: "Alle passagiers met bestemming Kopenhagen gelieve u naar de boarding area te begeven" in 4 talen. Het gaat nog trager als je het erna niet meer hoort, en nòg trager wanneer je hoort "Passagier Robin Michelet gelieve u naar de boarding area te begeven". Dachten ze dat ik mij ergens in de luchthaven had verstopt of zo? Alleszins, wanneer ik eindelijk door de controle was had ik geen tijd meer om mijn vest terug aan te doen, mijn riem terug in mijn broek te steken of mijn laptop weg te steken. Nee, het werd een sprint naar het vliegtuig. Wat een zicht moet dat geweest zijn: een man in fel blauw kostuum met een half afzakkende broek, een open valies in de ene hand en een laptop en felblauwe vest in de andere hand die half 'Excuse me!' roepend, nat van het zweet door de luchthaven rent met een waanzinnige, angstige blik in zijn ogen. Het was kwart voor, het vliegtuig ging weg zijn, ik zou er niet meer op geraken! 

Maar toch lukte het. Ik kon nog net opstappen, "hoewel het eigenlijk niet meer toegestaan is" en kon me naast Iris ploffen in het vliegtuig. Letterlijk twee seconden later vertrok het, het was blijkbaar omdat Iris had gezegd dat ik ging komen dat ze even gewacht hadden, dank u wel schat! Ik zou ook een vliegtuig tegen houden voor u hoor! 

We waren weer onderweg naar het zalige Zweden om de rest van onze Erasmusperiode door te brengen. En er stond nog veel op het programma! Dingen waar ik nu, met de examens in zicht, meewarig op terug kijk. Maar first things first! Toen we aankwamen in Lund Centralen, moesten we ons onmiddelijk (na een korte stop thuis om de valiezen af te zetten) naar het Kemicentrum begeven voor ons eerste labo van Colloid and Surface Chemistry. Het ging over Colloidal Stability en was zelfs na de stresserende en vermoeiende ochtend nog steeds een eitje. Onze gouden samenwerking en Belgische vakmanschap zorgden ervoor dat we twee uur later als eerste klaar waren, waardoor we nog een halve namiddag vrij hadden om aan het lab report (dat de week erna al moest afgegeven worden) te werken (wat we normaal de volgende morgen gingen doen) en natuurlijk wat uit te rusten. 'S avonds goed op tijd in bed gekropen om zo fris aan de rest van onze eerst week terug thuis van huis te beginnen. 
Dinsdag was het tijd voor labo 2: Paint. Hier moesten we zelf verf maken en de rheologische eigenschappen ervan bepalen. Ook dit labo ging weer sneller dan verwacht waardoor we (joepie) nog op tijd waren voor ons les Quality and Product Safety. Dit keer was het een case study in verband met equipment qualification, redelijk goed om de materie te begrijpen maar desalniettemin vermoeiend omdat het zoals altijd tot zeven uur 's avonds duurde. Aangezien dinsdag ook schermdag is hier in Lund, had ik mijn boterhammen mee om tijdens de pauze op te eten, zodat ik onmiddellijk na de les naar de schermtraining kon gaan. Woensdag en donderdag dan meer van dat, de eerste oefeningenles van Colloidchemie, een beetje samenzitten voor onze groepswerken (vandaag (10/12) hebben we trouwens onze presentatie over flocculatie in WWTP en de colloïdale chemie ervan gedaan en ze was supergoed!) en natuurlijk ook koffers pakken want vrijdag namen we de trein naar STOCKHOLM!!!

 We hadden ervoor gekozen om de heenreis in eerste klasse te doen, omdat we geen sneltrein hadden kunnen boeken en er dus 6 uur op moesten zitten. En gelukkig hebben we dat gedaan, want er was ergens een accident gebeurd waardoor de trein via buitenbaantjes (blijkbaar bestaat dat ook bij de spoorwegen) moest rijden waar de maximum snelheid redelijk laag was omdat er tegenliggers konden komen. De gedachte dat er elk moment een trein op ons af kon komen was wel redelijk beangstigend. En inderdaad, af en toe moest de trein uitwijken naar een zijspoor om een tegenligger te laten passeren. Griezelig. Omstreeks elf uur kwamen we dan eindelijk aan in Stockholm (na 8 uur op de trein gezeten te hebben...) en waren we klaar om ons hotel 'Archipelago' in Gamla Stan te gaan zoeken. We hadden codes en instructies gekregen om zo laat binnen te kunnen zonder in te checken, en niet veel later stonden we in onze kleine, maar gezellige kamer. Snel uitpakken en bedden opmaken om onder de lakens te kunnen duiken. Stockholm wachtte!
Onze kamer
 De volgende morgen stonden we vroeg op. Het eerste wat ons te doen stond was beneden in te checken. Daar aan de vriendelijke dame met het Russische accent gevraagd waar we ergens konden ontbijten in de buurt en zij verwees ons naar een klein pleintje waar enkele bakkerijen en een Coop (Zweedse supermarkt) waren. We besloten haar advies op te volgen en ons ontbijt te nuttigen in één van de Konditoriën. Blijkbaar kende de receptioniste de streek niet goed of had ze een deal met de bakkerijen of zo, want het was het prijzigste ontbijt ooit. De andere twee dagen hebben we gemakkelijk even kwaliteitsvolle ontbijten gevonden voor de helft van de prijs. Dan maar gecompenseerd door extra veel koffie bij te schenken. Na het ontbijt was het tijd voor een eerste prospectie in Gamla Stan, het oude, mooie maar heel toeristische stadsgedeelte. Een snelle toer bracht ons langs een groot aantal winkeltjes (voor de toeristen) en de oude kerk, waar een majestueus beeld van Sint-Joris en de draak en een mooi schilderij van het laatste oordeel de eerste indrukken gaven.
Stilleven van vrouw (standbeeld) en blikje bier

Compositie van reus en kabouter

Patriottistische kabouter

Iris in Stockholm: deel 1.

Sint-Joris en de draak (de draak was van elandgeweien gemaakt)

Het laatste oordeel






















 Na deze korte tocht was het tijd om naar het toeristenbureau te gaan. Onderweg passeerden we onder andere het imposante koninklijk paleis. Bij de toeristische dienst kochten we dan een Stockholmcard, waarmee we 48 uur alle vormen van openbaar vervoer (zelfs de boot) konden gebruiken, alsook toegang kregen tot bijna alle musea en dergelijke in Stockholm. Wetende dat je normaal minstens 100 kronen entree betaalt was dit een zeer mooie deal. We besloten er dan ook het beste uit te halen en zoveel mogelijk in Stockholm te bezoeken. Het grijze herfstweer maakte de stad zelf toch niet op haar best, waardoor de vele musea die ze rijk is nog aanlokkelijker leken.
Het koninklijk paleis



Dus we begonnen er aan! Eerste stop: het nationaal museum voor schone kunsten! Hier zouden we zonder de Stockholmkaart zeker niet naar binnen gegaan zijn, maar het lag op onze weg naar Moderna Museet (het moderne museum :p) dus besloten we maar een kijkje te gaan nemen. Er liep onder andere een tentoonstelling over Slow-Art, dat is kunst die heel veel tijd, precisie en geduld vraagt om te maken (zie ook de foto's). Deze vorm van kunst is een vorm van protest tegen onze haastmaatschappij waar er geen tijd meer is voor geduld, en voldoening wordt gehaald uit consumeren in plaats van uit creëren.
Het Nationaal Museum
Jurkje gemaakt uit glasscherven
Bloemcollages gemaakt van echte bloemblaadjes, stampers,...
   
Nogmaals, andere bloemen
'Schilderij' gewoven uit één draad. Dit vergt enorme planning op voorhand en uiterste concentratie tijdens het uitvoeren.




Kom gemaakt uit papiersnippers
Hierna (natuurlijk ook de andere collecties bekeken) vervolgden we onze weg naar het Moderne museum, dat op een ander eilandje lag. Onderweg zagen we meer van de mooie stad, die terecht 'het Venetië van het Hoge Noorden' genoemd wordt.
Op de brug naar het andere eiland, dat op de achtergrond zichtbaar is.
Skeppsholmen, het eiland in kwestie.

Desoriënterende foto genomen door Iris.

Moderna Museet: de tuin.


Het moderne museum bood ook verschillende tentoonstellingen aan. De meest in het oog springende waren een foto-expositie van Wolfgang Tillmans waar je een gratis portfolioboek kreeg en een exhibitie waar Pablo Picasso en Marcel Duchamp tegenover elkaar werden uitgespeeld. Hoewel ze gelijktijdig leefden, konden ze op alle vlakken (kunst, overtuigingen, levenswijze,...) als volledige tegenpolen gezien worden.
Allusie op Duchamp's bekende 'Bicycle Wheel'.
'Card Player' van Picasso



Iris in Stockholm: deel 2.
Altijd een grapjas, die Robin (toch wat voorbijwandelende Zweden aan het lachen gekregen, en die staan niet bekend voor hun gevoel voor humor.)
Toen we het museum verlieten was het al redelijk laat: tijd voor avondeten! We gingen eerst terug naar het hotel en begonnen daar aan een blijkbaar onmogelijke taak: een restaurant vinden dat nog niet volgeboekt was. De een na de andere eetgelegenheid die we belden antwoordde met een 'tyvarr, vi är fullbokade...'. We breidden onze zoektocht steeds verder uit, tot uiteindelijk een Pakistaans-Indisch (ik dacht dat die landen niet overeen kwamen?) restaurant dat al een redelijke afstand van ons hotel lag positief antwoordde. Gelukkig hadden we onze Stockholm kaart en konden we de metro nemen tot vlakbij het restaurant. Het bleek een zeer gezellig klein restaurantje te zijn met vriendelijke bediening en enorm lekker eten. Ik nam een curry met lamsvlees die niet te versmaden was terwijl Iris ging voor een vegetarische kokoscurry die voor haar normen te pikant was maar toch ook zeer lekker! Na een avondje gezellig tafelen namen we dan de metro terug en wandelden door het mooie Gamla Stan terug naar ons hotel, waar we tevreden onder de lakens kropen, er stond de volgende dag weer veel op het programma!

's Morgens ging de wekker weer vroeg af, we waren klaar om nog een dag alles wat in Stockholm zat eruit te halen. Maar first things first: ontbijt! We besloten in een ontbijthuis in de buurt van ons hotel ons geluk te beproeven. Qua prijs zeker al ok, de helft van wat we dag ervoor betaald hadden. Mijn ontbijt was ook zeer lekker, maar Iris had een probleembje met haar rabarbertaart, die niet meer al te fris smaakte, laten we zeggen: beschimmelde smaak maar geen schimmel te zien. Volgende dag beter!
Het eerste punt op ons programma was het Nobelmuseum: zoals iedereen wel weet worden de Nobelprijzen elk jaar (ergens in de tweede week van december) uitgereikt in Stockholm, ze hebben er hier dan ook een museum voor. Aangezien we iets te vroeg waren tjolden we nog wat rond op de marktpleintjes rond het museum om dan bij het openen naar binnen te 'chippen' (met onze kaart) en de guided tour te volgen. Aangezien er zoveel winnaars zijn (ongeveer 800 werd ons gezegd door de gids) kunnen ze onmogelijk ieders werk een plek geven. Elke winnaar werd voorgesteld door een fiche die aan de plafond hing en in twee videozalen werd elke winnaar voorgesteld met een korte clip. De rest van het museum ging dan vooral over Alfred Nobel zelf, de geschiedenis van zijn prijs en hoe winnaars voor deze prijs genomineerd worden door de verschillende instanties. Zeer interessant was ook het feit dat alle winnaars in 'hun' jaar het museum bezochten en hun handtekening op één van de krukken in de cafétaria achterlieten. Daar moesten we fotomateriaal van hebben!


Tjollen rond het museum deel 1...
...en deel 2.


Op de foto met Nobel, het museum gaat bijna open!
Een gesigneerde stoel. De mensen in kwestie zijn allemaal winnaars van de Nobelprijs in de chemie of fysica. We herkennen onder andere John Robert Schrieffer (Fysica 1972), Paul Crutzen (Chemie 1995) en Yuan Lee (Chemie 1986).
De Stockholmkaart stelde ons, zoals eerder gezegd, ook in staat de boot als openbaar vervoer te nemen. Aangezien we naar het eiland Djurgården wouden gaan leek ons dat een goed idee! Ik had opgezocht wanneer we onze boot hadden, dat bleek binnen een kwartier te zijn! Na veel gehol en gezoek (boten hebben nu eenmaal niet van die handige haltebordjes zoals bussen maar vertrekken van een kaai, die niet zo makkelijk te vinden is in het rivierige Stockholm, waar er kaaien bij de vleet zijn) kwamen we uiteindelijk bij de juiste boot aan. We gingen snel naar binnen en ploften ons neer. Een snelle rondblik deed ons vermoeden dat er iets niet pluis was. Aan elke stoel hingen koptelefoons en van vorm deed de boot ook denken aan een van de toeristenboten die je in Gent wel eens ziet varen. Dit schip bleek niet echt een transporterende functie te vervullen maar wel een toeristische: het vaarde rònd het eiland om dan mooi terug bij startpunt aan te komen. Maar goed, we besloten er maar het beste van te maken en te genieten van trip, dat eiland ging niet gaan lopen.

'Allright, we nemen de boot naar dat eiland! Not!'

'Oei een koptelefoon? En je kan een taal kiezen? Precies wel heel toeristisch voor een ferry...'
'Laten we dan maar van de uitzichten genieten!'

Nog een andere manier van transporteren.



Stockholm aan 'de andere kant van 't water'
Gamla Stan

En we kwamen aan terug bij vertrekpunt: waren we niet al eens in dat museum geweest? 

Terug bij af dus. We besloten dan maar te voet naar het eiland te gaan, wat uiteindelijk veel eenvoudiger bleek dan de boot te nemen. Djurgården is een eiland dat barst van de musea, natuurparken, zoo's, resto's en ander moois. We besloten onze tocht aan te vatten bij het Vasamuseum, mede omdat ze hier een restaurant hadden en onze maagjes knorden. Na een heerlijke maaltijd (hmm köttbullar) waren we er klaar voor. Het Vasamuseum is een museum gewijd aan het schip de Vasa, dat een paar honderd jaar geleden het pronkstuk moest worden van de Zweedse vloot maar een tikkeltje slecht designed bleek te zijn: enkele meters na vertrek kapseisde en zonk de boot, nog binnen de wateren van Stockholm dus. Dit schip is een aantal jaar geleden boven gehaald en bleek nog in perfecte staat: het brakke, koude water in Stockholm bleek een perfecte conservering te bieden. Het schip is dan ook hetgene waar het museum om draait, het staat in levende lijve uitgestald, samen met artefacten die ze erop gevonden hadden, uitgelegde skeletten van verdronken bemanningsleden, nagebouwde kannonsruimen,... Zeer indrukwekkend!

Een poging om het immense schip te fotograferen.
Reconstructie van hoe de verscheidene boegbeelden er uit gezien moeten hebben.
Een reconstructie van de duikersklok die ze hebben gebruikt om het schip te vinden. Een niet nader bepaald persoon besloot binnen een kijkje te nemen.
De kanonsruimte
Het ruime kanon
De zijkant van het schip (genomen vanaf het 5e verdiep om u een idee te geven)
Het Vasamuseum had veel van onze tijd opgeslorpt en aangezien we nu toch in een aquatisch thema waren, besloten we het aquarium te bezoeken dat vlakbij was. Dit bleek uiteindelijk toch een beetje een misser, het was op iets jongere bezoekers gericht. Desalniettemin toch een amusant bezoek met mooie murenes, happende haaien en ruige roggen. Op het eind kwamen we uit in een cafétaria waar bleek dat het buiten al donker was geworden. Ook bleek hier dat het museum lineair was: we moesten het met andere woorden helemaal terug doorkruisen om naar de ingang/uitgang te gaan...
Vechtende Mangrovekrabben
Je kon ook de vissenfauna in vervuild water (bijvoorbeeld door zure regen) bekijken, daarvoor moest je in een soort riolering kruipen, wat precies ook wel voor wat kleinere gastjes bedoeld was.



Stockholm by nightfall
Aangekomen bij de uitgang, pikdonker om 16u.

Toen we uit het aquarium kwamen waren de andere musea al gesloten. Gelukkig was er nog eentje in Stockholm dat langer open was: het fotografisch museum. Dit bevond zich aan de andere kant van de stad, geen probleem met onze stockholm kaart. We konden de koude dus nog even buitensluiten. Daar hebben we van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om een paar souvenirs in te slaan. Terug aangekomen in het centrum beseften we dat we nog niet gegeten hadden, terug naar Gamla Stan dan maar. Na daar wat rondgezworven op zoek naar eten besloten we dan maar een pizza te eten in de hotelkamer, waarna we de volgende dag planden, een serietje keken en onder de lakens kropen.

Zonder flits
Met flits























De volgende dag was het alweer de laatste dag dat we in deze prachtige stad waren, daar moesten we dus nog het beste van maken! De derde poging om een goed ontbijt te vinden leidde ons naar een internationale koffieketen in Gamla Stan, waar we eindelijk allebei een goed ontbijt voor niet te veel geld vonden. Hierna besloten we de stad eens te vanuit de hoogte te gaan bekijken: de radiotoren van Stockholm heeft haar bovenste verdiepen opengesteld voor bezoekers die er van de uitzichten kunnen genieten, als ze de ijskoude wind kunnen trotseren ten minste. Het aan een snel tempo onderkoeld geraken was de prachtige uitzichten echter meer dan waard en de fika achteraf deed de innerlijke mens weer ontdooien.

Zicht op Norra Malm


Östermalm



Djurgården

Gamla Stan en Norra Malm

Nordiska Museet op Djurgården

Hmm, fika



Onze laatste dag in Stockholm vorderde snel en we besloten onze laatste uren van de voor- en namiddag in Skansen door te brengen, een soort kruising van een natuurpark en Bokrijk in Djurgården. Daar het winter was, waren er daar niet veel toeristen dus konden we op ons gemak rond slenteren en de kruising van natuur en cultuur opsnuiven. Veel dingen waren echter dicht, zoals het tandenstokermuseum (niet da we dat wouden zien, maar ja) maar de idyllische rust en de vele tamme eekhoorntjes maakten dat meer dan goed. Ze hadden er ook een hele hoop dieren die in Scandinavië in het wild leefden in een natuurlijke omgeving (in de mate van het mogelijke natuurlijk) waardoor we toch eens een eland, bruine beer en wolf zagen zonder daar in de Nooderelijke bossen te moeten trekken. Omstreeks zonsondergang werd het tijd om het park te verlaten, we hadden nog altijd niet gelunched. We besloten dus in de stad een laat middagmaal/vroeg avondmaal te nuttigen voor we onze valies moesten gaan halen en de trein op moesten terug richting Lund...
Een prachtig weekend Stockholm kwam zo op zijn einde, en de bittere realiteit van het studeren wachtte ons op in Lund, samen met nog vele mooie momenten die ik zo snel mogelijk in een derde deel van mijn update zal gieten (ik vertrek hier binnenkort dus ik zal mij mogen haasten!) Tot binnenkort!!!

Robin

Het eerste wat we deden in Skansen
Het gesloten tandenstokermuseum

Tamme eekhoorntjes

Heel tamme eekhoorntjes

Nòg tamme eekhoorntjes!




De veelvraat (Wolverine)

De wolf



Gamla Stan en Iris
Iris wou niet naar huis denk ik

Dag Stockholm!
En deze keer beloof ik dat ik sneller zal updaten!